the Purpose of life... زندگی و رویای آخرین لحظه

دیشب اوقات خوبی داشتم، پر از فکر و تجربه های خاص

دیشب " فریدا " را دیدم فیلمی در مورد فریدا کاهلو نقاش مکزیکی 

پر از رنگ های شفاف که من دوستشان دارم

پر از آبِی ، پر از سبز های زیبا 

از عشق، رابطه، از فکرهای این زن و دنیای او

چه فضا های رویایی ای داشت این فیلم

با خود به لحظات آخر زندگیم می اندیشم و تفکرات آن زمان

     Last night I watch “Frida” movie. It was fantastic and I had such a good times imagining the scenes and behaviors of this wonderful lady. I thought to myself how would the last moments of my life be? I do not know, but I can imagine reds and blues and the sky shiny and a breeze, maybe my children and my grandchildren would lay beside me and watch me while I’m coming back to my origin, I wish to see Prophet Muhammad, and lady Fatima and Imam Ali. Who knows? May be my dream would come true.

One of the last sentences of the movie was this sentence, may be by Frida herself: “I wish the exit is joyful and I never return again. “ I think about it…

دالان تنگی را که در نوشته ام به وداع فرا پشت می نگرم

فرصت کوتاه بود و سفر جانکاه

اما یگانه بود و هیچ کم نداشت 

به جان منت پذیرم و حق گذارم

چنین گفت بامداد خسته

این بیان شاملو با درک من از لحظات فریدا بسیار هم خوانی دارد

هرچند جمله آخر فیلم که احتمالا از خود فریدا است برایم نشانگر رنج او از زندگی است

“I wish the exit is joyful and I never return again.“

Today I publish an imagery painting of myself, maybe at the last minutes of my life, sitting on a seat and sighting the beautiful azure sky and remembering the memories of this chance of living.

تصویر خودم ( اگر به پیری برسم) در حالی که بر نیمکت نشسته ام و. به آسمان آبی می نگرم 

در کنار تو و یکی دیگر 

من نفر سمت راستی هستم


یکی از دوستان کامنتی گذاشته اند و در بلاگشان در ادامه مطلب بنده مطالب خوبی نوشته اند 
این مطلب را در اینجا ببینید